پرسش : چرا رابطه مجازی با نا محرم اشکال دارد؟
اگر روابط با نامحرم فقط از طریق نامه، تلفن، اینترنت و صرفا یک رابطه مجازی باشد، چه اشکالى دارد؟
اگر با کسی در اینترنت حرف میزنیم و نمیدانیم که دختر است یا پسر،آیا اشکال دارد؟
واقعا هدف از ارتباط چیست ؟؟؟؟
در این گونه موارد باید دید هدف از این روابط چیست و چگونه رابطهاى مورد نظر است .
وقتى از ارتباط دختر و پسر سخن مىگویید، مرادتان چه نوع ارتباطى است؟ باید
نوع آن مشخص گردد تا بتوان درباره درستى و نادرستى اش داورى کرد. آیا مراد
ارتباط آموزشى و تحصیلى است یا اقتصادى یا اجتماعى و یا...؟ اختلاف جنسیت
طرفین ارتباط در مقررات کلى و برخى از شرایط روابط انسانى مؤثر است؛ ولى
محتواى روابط را تعیین نمىکند. بدین سبب، ارتباطى خاصّ به نام ارتباط دختر
و پسر نداریم. ما در کلاس درس شرکت مىکنیم و از محضر استادى که از جنس
مخالف است، بهرمند مىشویم و ارتباط آموزشى برقرار مىگردد؛ ولى هرگز در
درستى این ارتباط که بر مقررات یاد دهى و یادگیرى استوار است، تردید
نداریم. البته اگر در همین کلاس پیامى جز یاددهى و یادگیرى مبادله شود -
حتّى اگر موعظه باشد - ما را از تحصیل که هدف اصلى است، دور مىسازد و چه
بسا سبب زیانهاى جبرانناپذیر مىگردد.
بنابراین، آنچه درستى یا نادرستى ارتباط را تعیین مىکند رعایت مقررات و
شرایط حاکم بر ارتباط و پایبندى به نقش و حدود رفتارى تعیین و تعریف شده دو
طرف است نه جنسیت آنها.
رابطه علمی یا کاری چطور ؟؟؟
البته زمانى که
رابطه با نامحرم صرفا جنبهى کارى یا علمى دارد، نه تنها چنین روابط غیر
حضورى، بلکه روابط حضورى نیز اشکال ندارد. مثال بارز آن در روابط معلم و
شاگرد در مدارس و دانشگاههاست. در بیشتر موارد، هر دو طرف بحث
مىدانند که مسألهشان صرفا یک مسألهى علمى است و فقط مىخواهند مشکل
علمى آنان حل شود. چنین روابطى نه فقط در دانشگاهها، بلکه در حوزههاى
علمیه نیز رایج است و همگان به راحتى و بىهیچ اشکالى آن را درک مىکنند.
اما
همین که مىگوییم «رابطه با نامحرم»، معلوم مىشود مطلب، فقط یک
مسألهى علمى یا شغلى نیست، بلکه هدف دیگرى دارد. به تعبیر دیگر، انسان هر
کارى انجام مىدهد، انگیزه و هدفى دارد و سؤال این است که هدف و انگیزه
از این «ارتباط با نامحرم» چیست؟ اگر هدف، همان جنس مخالف بودن او است،
معلوم مىشود که عامل آن قوه شهویه یا همان شهوترانى است و اگر قبول
کردیم که شهوترانى در مسیرى غیر از مسیر صحیح خود خطاست، این جا نیز همان
طور است.
فقط نکتهاى که باید بدان افزود این است که گاهى لطمهاى که
روابط غیر حضورى مىزند، اگر بیشتر از روابط حضورى نباشد، کمتر نیست.
زیرا انسان قوهى خیال دارد و بسیارى از انحرافات از همین تخیلات باطل
سرچشمه مىگیرد؛ گاه شهوترانىهایى که با تهیج قوهى خیال آغاز
مىشوند، به مراتب شدیدتر از شهوترانىهایى هستند که از تحریک حسى آغاز
شده باشند. متأسفانه باید اذعان کنیم که بسیارى از فیلمسازان غربى به این
مطلب پى بردهاند و لذا در سالهاى اخیر، بسیارى از فیلمهاى مبتذلى که
وارد بازار مىشود، دیگر به نشان دادن کامل صحنههاى جنسى نمىپردازند،
بلکه صحنهها را تا چند لحظه قبل و چند لحظه بعد نشان مىدهند تا افراد
با نیروى تخیل خود، آن بخش از صحنه را بازسازى کنند.
در نتیجه از نظر اسلام :
از نظر اسلام در حفظ حریم در ارتباط با نامحرم فرقی بین محیط واقعی و
محیط مجازی وجود ندارد و ارتباط در محیط مجازی همانند خلوت دو نامحرم است و
چون کسی به آنجا راه ندارد، بنابراین محل اشکال است. البته با توجه به
احکام و متون اسلامی اگر ترس و خوف افتادن به حرام و یا قصد لذت بردن در
میان نباشد، اشکالی وارد نیست. در تشخیص خوف و قصد لذت انسان خود مهمترین
قاضی خویش است و از وضع خویش گاه است .
باید توجه داشته باشیم گاه
در شروع ارتباط با نامحرم هیچ قصد و احساس گناهی در میان نیست ولی چه بسا
همین هم صحبتی ها غرایز جنسی افراد را تحریک کرده و یک الفت و محبت شهوانی
بین مرد و زن ایجاد می شود و این نقطه ی آغاز انحراف و فساد است. بنابراین
بر هر مسلمانی لازم است در برابر شکسته شدن مرزهای شرعی ایستادگی کند و
چنانچه قصد بالا بردن آگاهی های خود را دارد ترجیحا به همجنسان خود مراجعه
کند.
و این دلیل روشنى است براى
اثبات این موضوع که گاه روابط غیر حضورى نیز مىتوانند تا این اندازه
مخرب واقع شوند. اکنون باید گفت وقتى دوستى در قالب نامهنگارى و اینترنت
و... است، فکر و ذهن انسان به فردى از جنس مخالف مشغول مىشود و فعالیت
قوهى خیال (خیالپردازى) در این زمینه آغاز مىگردد و این جا به جاى
این که از راه دیدن و لمس کردن، شهوت تحریک شود، همان تحریک از راه
خیالپردازى حاصل مىشود و به همان دلیل که تحریک شهوت جز در محدودهى
معین یعنی ازدواج، خطاست. این ارتباط با نامحرم از راه نامهنگارى و
اینترنت و... نیز خطا مىباشد.
راهکارها :
در فرهنگ دینی،
اسلام به ما توصیه می کند، روابط دختر و پسر در حد ضرورت باشد و فرد روح و
ذهن خود را از این گونه امور آزاد گرداند؛ هنگامی هم که فرد به سن رشد و
بلوغ می رسد، با مشورت بزرگان و خانواده، مقدمات امر مقدس ازدواج را فراهم
ساخته، و محبت های صادقانه خویش را در کانون گرم خانواده بارور سازد و بقیه
ذهن خویش را از شهوات منصرف و به کارهای عقلایی و شرعی مشغول شود.
علت
اینکه چرا اینقدر در مورد این مسائل سفارش شده، این است که یکی از غرایز
قوی در انسان شهوات جنسی است که اگر طغیان و سرکشی کند، کنترل آن ناممکن یا
مشکل خواهد بود.
وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ. (بقره، 168)
احکام ارتباط با نامحرم در فضای مجازی
برای آگاهی از احکام ارتباط با نامحرم و در راس آنها چت کردن
در فضای مجازی نظر خوانندگان را به سوالاتی که در این زمینه مطرح شده و در
مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی طبق فتوای مراجع تقلید به آنها پاسخ داده
شده است جلب می کنیم:
*آیا چت کردن با دختر حرام است؟
به نظر آیت الله مکارم با توجّه به این که این گونه ارتباط ها غالباً منشأ مفاسدى مىشود، جایز نیست. (۱)
پى نوشت :
۱- آیت الله مکارم ، استفتائات جدید، ج۳، ص: ۲۵۷ ،س ۶۸۳٫و ج۱، س۸۱۹ وج ۲، س ۱۰۴۹ .
*آیا چت کردن با جنس مخالف گناه دارد؟
چت کردن با نامحرم، در صورتی که نیاز و ضرورت در بین باشد و
ارتباط چت بدون قصد لذت و بدون حرف های تحریک کننده و به مقدار ضرورت باشد،
اشکال ندارد.
اگر ارتباط با قصد لذت جنسی باشد و یا حرف های تحریک کننده گفته شود و یا مفسده ای ایجاد کند، حرام است.
هم چنین ارتباط عادی با نامحرم درصورتی که ضرورت در بین نباشد، با توجه به
این که هر نوع ارتباط دختر و پسر نامحرم، چه از طریق شبکه اینترنت و چت و
چه از راهای دیگر غالبا منشأ فساد است، جایز نیست.
تجربه های مکرر نشان داده که رابطه های دختران و پسران دام های شیطان است و
پیامد های منفی دارد. هم چنین صحبت کردن های غیر ضروری با نامحرم از مناسب
ترین جایگاه های نفوذ شیطان است. ممکن است ناخود آگاه انسان را به روابط
غیر اخلاقی سوق دهد.(۱)
پی نوشت:
۱- سؤال از دفتر آیت الله خامنه ای.
آیا چت کردن با دختر اشکال شرعی دارد؟
به صورت یک حکم کلی، چت کردن همانند دیگر صورت های صحبت کردن
زن و مرد یا دختر و پسر نا محرم، اگر مفسدهاى نداشته باشد و خوف وقوع در
حرام نباشد و از روى شهوت صورت نگیرد، اشکالى ندارد.(۱)
بنابراین نظر، گفتگو از طریق اینترنت یا تلفن اگر مفسده ای نداشته باشد،
اشکالی ندارد . ولی اگر حرف های شهوی مطرح شود ، یا از گفتگو و چت کردن
شهوت ، تهییج شود ،جایز نیست و باید از آن پرهیز شود .
اما برخی مراجع در خصوص چت فتوا به حرمت داده و گفته اند: با توجه به اینکه
ارتباط و نامه نگاری دختر و پسر نامحرم، چه از طریق شبکه اینترنت و چت و
چه از راهای دیگر غالبا منشأ فساد است ،جایز نیست . چت کردن با نامحرم بدون
ضرورت اشکال دارد و گناه است.(۲)
پى نوشتها:
۱-توضیح المسائل مراجع , ج ۱ ،مسئله ۸۸۹٫
۲- آیت الله مکارم ،استفتا آت ،ج ۳،ص۲۵۷، س ۶۸۳؛
احکام بانوان، ص ۱۹۵،
آیت الله بهجت ،استفتاآت ،ج۴ ،سوال ۵۳۰۲٫
*آیا چت کردن نوشتاری با نامحرم حرام است؟
فتوای آیت الله اراکی را در باره چت کردن نوشتاری با نامحرم
نیافتیم. لیکن چت کردن با جنس مخالف اشکال دارد، این گونه ارتباط خالی از
مفسده نیست (۱). غالبا پیامدهای منفی به همراه دارد، مگر اینکه مقدمه
ازدواج باشد یا ضرورت دیگری در بین باشد که در این صورت به مقداری که جهت
ازدواج لازم است، و به مقداری که ضرورت باشد و مفسده نداشته باشد ،اشکالی
ندارد .
پی نوشت :
۱ . سؤال تلفنی (۷۷۴۶۶۶۶-۰۲۵۱) از دفتر آیت الله خامنه ای .
*چت کردن با جنس مخالف در بحث دینی ومذهبی مثلا حجاب بدون هیچ قصدی گناه است؟
با توجه به این که ارتباط دختر و پسر نامحرم، بدون ضرورت چه
از طریق تلفن و موبایل باشد یا از طریق شبکه اینترنت و چت و چه از راهای
دیگر باشد، غالبا منشأ فساد است و جایز نیست و اگر صحبت ها تحریک کننده
باشد ، حرام است. تجربه های مکرر نشان داده که رابطه های دختران و پسران
دام های شیطان است و پیامد های منفی هم دارد . هم چنین صحبت کردن های غیر
ضروری با نامحرم از مناسب ترین جایگاه های نفوذ شیطان است. ممکن است ناخود
آگاه انسان را به روابط غیر اخلاقی سوق می دهد.
البته اگر برای ارتباط و صحبت کردن با نامحرم ضرورتی در بین باشد ، مانند:
سؤال کردن مسائل شرعی از نامحرم و امثال این مورد، و قصد لذت و شهوت هم در
بین نباشد و مفسده هم نداشته باشد، اشکال ندارد ؛ ولی به شرط آن که این نوع
ارتباط نیز دوام دار نباشد (۱).
پی نوشت:
۱- آیه الله بهجت ،استفتائات ، ج۴ ، سؤال ۵۲۹۸ و ۵۲۹۹ – ۵۳۰۲ .